Artykuły oryginalne

Wstęp. We współczesnej medycynie coraz częściej zwraca się uwagę na sposoby radzenia sobie ze stresem wywołanym
chorobą. Wykorzystanie narzędzi samooceny jest pomocne dla klinicysty, gdyż umożliwia zidentyfikowanie nieprawidłowych
strategii radzenia sobie z niepełnosprawnością oraz skuteczne ich modyfikowanie.
 

Cel. Walidacja kwestionariusza VDCQ (Vocal Disability Coping Questionnaire), narzędzia do oceny indywidualnych strategii
radzenia sobie z niepełnosprawnością głosową.

Materiał i metody. Badaniem objęto 250 osób: 215 osób z zaburzeniami głosu i grupę kontrolną 35 osób z głosem prawidłowym.
Metody oceny głosu zawierały samoocenę głosu, analizę akustyczną głosu i badanie aerodynamiczne. W grupie
pacjentów z zaburzeniami głosu wykonano laryngowideostroboskopię krtani i wyłoniono 5 podgrup jednostek chorobowych.
Oceniono powtarzalność i spójność wewnętrzną testu. Dokonano porównania wyników testu VDCQ w grupie badanej
i kontrolnej.

Wyniki. Wysoka wartość Współczynnika Korelacji Klasowej (ICC=0.942) wskazuje na dobrą powtarzalność testu. Dobra
spójność wewnętrzna testu została potwierdzona wysokim współczynnikiem alfa Cronbach’a (α=0,901). Zaobserwowano
znamienne statystycznie różnice pomiędzy wynikiem całkowitym testu VDCQ w grupie badanej i kontrolnej (35,35 punktów
vs 8,06 punktów). Zanotowano satysfakcjonujące korelacje pomiędzy całkowitym wynikiem VDCQ a całkowitym wynikiem
VHI (r=0,534; p<0,001) oraz VRQOL (r=-0,562; p<0,001).

Wnioski. Przeprowadzone badania wykazały, że kwestionariusz VDCQ jest rzetelnym narzędziem, które może znaleźć zastosowanie
w praktyce klinicznej do oceny strategii radzenia sobie z niepełnosprawnością głosu.